Zaćmienie

Trzeci tom za mną... jak i drugi i cóż trochę już mi się nie chce bo... hmm...
Nie bardzo chce mi się już czytać tą książkę (nie wspominając, że w filmach jestem już dalej i wiem co będzie się działo ) a raczej tom 4.
Jestem wytrwała i zamierzam jednak go skończyć.
Ale oczywiście jest to recenzja tomu 3.

Niby w tej części wreszcie punktem kuluminacyjnym nie jest umieranie Belli.
Ba! Ona ma nawet swoją chwilę, w której "ratuje" innych (mniejsza o to, że zupełnie nie musiała tego robić i było to niepotrzebne). Jednak w tym samym momencie gdzieś indziej rozgrywa się ciekawsza walka, w której dziewczyna zupełnie nie bierze udziału.
Jest też nagle trójkąt miłosny, (mniejsza o to, że od początku wie się kogo wybierze dziewczyna).
Edward - niby nie chce, niby chce by wybrała go Bella, spoko.
Jacob - no cóż, od jego okropnego pocałunku go znielubiłam i zdecydowanie nie rozumiem co Bella w nim widziała.
Wybrała Edwarda w komplecie z pierścionkiem.

Co w tej powieści mi się nie podoba:

● typowy rozwój romansu:
1 część: poznają się i zakochują
2: zrywają z jakiejś przyczyny a później do siebie teatralnie wracają
3: planują wspólne życie i mierzą się z problemami.
Mogłabym podać ze trzy trylogie z takimi przykładami.
Oczywiście tu jest jeszcze następny tom.

● żadnej intrygi czy znaczących tajemnic, można powiedzieć, że w kwestii wrogów wciąż byli Ci sami i to było strasznie nudne. Zero zdrad, nagłych zwrotów akcji.
● zanim stanie się coś ciekawego musimy przeczytać mnóstwo nudnych sytuacji zupełnie nie będących urozmaiceniami akcji.
● Bella jest strasznie potulna, grzeczna i typowa. A przede wszystkim zupełnie nie walczy o swoje. Wszyscy się nią opiekują i jej nadskakują.
Ja lubię waleczne i niezależne bohaterki więc, cóż, za Bellą nie przepadam.

To oczywiście to tylko moja opinia.
A jednak polecam ale z odostępem miedzy tomami by się nie zanudzić i nie ze świrować od pięknych wampirów.
Do zobaczenia w recenzji 4 tomu.

Trzeci tom za mną... jak i drugi i cóż trochę już mi się nie chce bo... hmm...
Nie bardzo chce mi się już czytać tą książkę (nie wspominając, że w filmach jestem już dalej i wiem co będzie się działo ) a raczej tom 4.
Jestem wytrwała i zamierzam jednak go skończyć.
Ale oczywiście jest to recenzja tomu 3.

Niby w tej części wreszcie punktem kuluminacyjnym nie jest umieranie...

8/10 😁

8/10 😁

To miało momenty, okej? Nie było ich dużo, ale doceniam przeszłość Rosaline i Jaspera. Doceniam legendy o wilkołakach - serio to były dobre rozdziały. Szanuje Charliego, który jako naczelny szeryf za firanki obserwował potencjalną bójkę na podwórku (piękna scena).

Gardzę całą resztą. Gardzę Edwardem i Bellą. Gardzę trójkątem miłosnym. A na tym ta książka się opierała.

Dziękuję za uwagę, niech zdrowy rozsądek będzie z wami - mnie już opuścił.

To miało momenty, okej? Nie było ich dużo, ale doceniam przeszłość Rosaline i Jaspera. Doceniam legendy o wilkołakach - serio to były dobre rozdziały. Szanuje Charliego, który jako naczelny szeryf za firanki obserwował potencjalną bójkę na podwórku (piękna scena).

Gardzę całą resztą. Gardzę Edwardem i Bellą. Gardzę trójkątem miłosnym. A na tym ta książka się...

Edward był w tej części tak strasznym toksykiem, że szło się przy nim załamać.
Dodajmy do tego Bellę, która raz chce, żeby Jacob był jej przyjacielem, a chwilę później go kocha... Czarę przelało jej całowanie się z jednym, a po chwili z drugim XD
Nadal jest w tym coś, co wciąga, ale nie ma poza tym żadnych pozytywów.

Edward był w tej części tak strasznym toksykiem, że szło się przy nim załamać.
Dodajmy do tego Bellę, która raz chce, żeby Jacob był jej przyjacielem, a chwilę później go kocha... Czarę przelało jej całowanie się z jednym, a po chwili z drugim XD
Nadal jest w tym coś, co wciąga, ale nie ma poza tym żadnych pozytywów.

Straszna męczarnia, zachowanie Belli jest tak irracjonalne...

Straszna męczarnia, zachowanie Belli jest tak irracjonalne...

Ksiazka napisana świetnie, ale fabuła mnie trochę denerwuje :)

Ksiazka napisana świetnie, ale fabuła mnie trochę denerwuje :)

Trzyma poziom. :D

Trzyma poziom. :D

aga "Zmierzch" to saga, od której właściwie zaczęła się moja przygoda z czytaniem. Bo kto w tamtych czasach nie śledził losów wampirów z Forks?
Bardzo podobała mi się książka "Słońce w mroku", czyli historia opowiedziana z perspektywy Edwarda. Rzuca ona bowiem nowe światło na "Zmierzch" oraz wychodzi na jaw wiele cennych informacji, tj. co robił Edward po wyjeździe z Forks lub też jak wyglądały relacje między Cullenami. Ciekawym dodatkiem do "Zaćmienia" było również "Drugie życie Bree Tanner", nowonarodzonej wampirzycy, która została stworzona w jednym celu - zniszczyć klan wampirów, by pomścić śmierć Jamesa. Na 10. rocznicę pierwszej części powstało "Życie i śmierć", ale tutaj wszyscy bohaterowie zmieniają płeć. Bella staje się niezdarnym Beau, a Edward - przepiękną Edythe. Żeby było ciekawiej autorka zmienia także zakończenie. Mi osobiście ta zamiana średnio przypadła do gustu, ale oceńcie sami.

aga "Zmierzch" to saga, od której właściwie zaczęła się moja przygoda z czytaniem. Bo kto w tamtych czasach nie śledził losów wampirów z Forks?
Bardzo podobała mi się książka "Słońce w mroku", czyli historia opowiedziana z perspektywy Edwarda. Rzuca ona bowiem nowe światło na "Zmierzch" oraz wychodzi na jaw wiele cennych informacji, tj. co robił Edward po wyjeździe z Forks...

W trzecim tomie bohaterka musi rozstrzygnąć problem którego chłopaka naprawdę kocha.

Niestety autorka nauczyła się pisać rozwlekle, zbyt dużo wałkuje oczywisty problem. Pisze też czasem zupełnie nie na temat. Pisze w ogóle jakby nie miała o czym pisać - całość powieści zmierza do jednej sceny kulminacyjnej a pani Meyer robi z tego grubaśne tomiszcze.

Zostawiłem ocenę 8/10 bo mimo wszystko książka jest przejrzysta, pisana przyjemnie, a wprowadzenie postaci nadprzyrodzonych czyni młodzieżowy romans oryginalnym i ciekawym.

W trzecim tomie bohaterka musi rozstrzygnąć problem którego chłopaka naprawdę kocha.

Niestety autorka nauczyła się pisać rozwlekle, zbyt dużo wałkuje oczywisty problem. Pisze też czasem zupełnie nie na temat. Pisze w ogóle jakby nie miała o czym pisać - całość powieści zmierza do jednej sceny kulminacyjnej a pani Meyer robi z tego grubaśne tomiszcze.

Zostawiłem ocenę...

Cóż... Było lepiej niż w drugim tomie, nawet historia pod koniec zaczęła robić się faktycznie interesująca. Jednakże... ciągle te same dramaty, dalej konflikty na siłę i całkowity brak chemii pomiędzy bohaterami, którzy byli ciekawie napisani na początku zadecydował co do mojej oceny.

Po przemęczeniu zaraz po sobie trzech tomów szczerze nie wiem czy zdołam od razu przeczytać czwarty, było to tak nużące i zniechęcające doświadczenie. W stosunku do tomu pierwszego jest znaczny spadek jakości, dodając do tego liczne powtórzenia, które wciąż niemiłosiernie kolą w oczy.

Cóż... Było lepiej niż w drugim tomie, nawet historia pod koniec zaczęła robić się faktycznie interesująca. Jednakże... ciągle te same dramaty, dalej konflikty na siłę i całkowity brak chemii pomiędzy bohaterami, którzy byli ciekawie napisani na początku zadecydował co do mojej oceny.

Po przemęczeniu zaraz po sobie trzech tomów szczerze nie wiem czy zdołam od razu...